Centrum i kolebką Dzieła Szensztackiego jest sanktuarium Matki Bożej Trzykroć Przedziwnej w Szensztat (niem.: Schönstatt), koło Koblencji nad Renem. Jest to mała kapliczka zajmująca niewiele metrów kwadratowych powierzchni. Pierwsze wzmianki o jej istnieniu pochodzą już z początku XIV wieku. Poświęcona św. Michałowi była pierwotnie kaplicą cmentarną starego klasztoru.
Na początku XX wieku, na tle palących zagadnień kościelnych i politycznych, 18 października 1914 roku powstał Ruch Szensztacki, jako duchowa wspólnota wewnątrz Kościoła katolickiego. Jego Założyciel i duchowy ojciec – Józef Kentenich (1885 – 1968) potrafił wydobyć na światło dzienne wartość człowieka i ukazać ją innym. W jego pracy kapłana i pedagoga, idea nowego człowieka w nowej wspólnocie przybierała coraz wyraźniejsze kształty. Dziś w Ruchu Szensztackim istnieje ponad dwadzieścia różnych wspólnot: młodzież i dorośli, kobiety i mężczyźni, żyjący samotnie i rodziny, kapłani i świeccy. Wspólna duchowość, przymierze miłości z Maryją a także tzw. sanktuarium, które jako kopię Prasanktuarium – kaplicę z Szensztatu, można dziś znaleźć w ponad 180 miejscach na wszystkich kontynentach – jednoczą i łączą różne wspólnoty i narodowości Ruchu Szensztackiego. We współdziałaniu Boga i człowieka zachodzi rozwój ludzkiej osobowości. Przeżywamy sami: Bóg jest pośrodku, we mnie, w moim i naszym wspólnym środowisku życia. To połączenie nieba z ziemią, kroczenie wspólną drogą, nazywamy przymierzem miłości. Szczególne miejsce w tej rzeczywistości zajmuje Niewiasta, w której Bóg zamieszkał w sposób szczególny – Maryja. Chcemy poważnie i dosłownie traktować naszą odpowiedzialność człowieka i chrześcijanina. Chrześcijańskie zabarwienie człowieka, społeczeństwa, kultury i świata pracy nie jest już dzisiaj zapewnione przez ciasne struktury i ogólnie obowiązujące normy, lecz przez samodzielne, wolne i silne osobowości, które w przymierzu z Bogiem, czerpiąc siły z naszego sanktuarium i we wzajemnej łączności kształtują swoje życie i świat według chrześcijańskich wartości.