"Tak, przyjmuję cię jako męża (żonę) i oddaję się tobie, abyśmy się kochali wiernie w szczęściu i nieszczęściu, i byli podporą jeden dla drugiego w ciągu całego naszego życia".
Każde małżeństwo zawarte jako trwała wspólnota życia mężczyzny i kobiety posiada swoją godność i jest z natury dobre, bo jest ustanowione przez Stwórcę nieba i ziemi.
Związek małżeński dwojga ochrzczonych i bierzmowanych jest święty, bo jest sakramentem, znakiem świętym i obrazem związku, jaki istnieje między Chrystusem, a wspólnotą wierzących w Kościele.
Małżeństwo jest świętą rzeczywistością również w odniesieniu do celu ostatecznego. Od chwili ślubu dwoje ludzi wędruje wspólną drogą, poprzez wspólne zamieszkanie, dążenie do osiągnięcia godnego poziomu życia materialnego i kulturalnego, a poprzez to, do wzajemnego uświęcenia. Sakrament małżeństwa daje małżonkom zdolność i stałą gotowość do wszelkich poświęceń i ofiar.
Do istoty małżeństwa należy jedność, nierozerwalność i otwartość na płodność. Poligamia jest przeciwna jedności małżeństwa; rozwód rozłącza to, co Bóg złączył. Odrzucenie płodności pozbawia życie małżeńskie dziecka, które jest najcenniejszym darem małżeństwa.
Chrześcijański dom rodzinny jest miejscem, gdzie dzieci otrzymują pierwsze głoszenie wiary. Dlatego dom rodzinny słusznie jest nazywany "Kościołem domowym", wspólnotą łaski i modlitwy, szkołą cnót ludzkich i miłości chrześcijańskiej.